REGIONY TURYSTYCZNE POLSKI

Gustaw Morcinek powiedział o Beskidach:

    "...Ktoś powiedział, że Tatry to gotyk, Beskidy zaś - barok. Ów barok widzimy nie tylko w kształcie Beskidów, lecz spotkać go można na całej tej ziemi. Skądkolwiek na nią spojrzeć, płynie w miękkich - falistych - łagodnych liniach, i płynie, zdawałoby się na skraj świata..."

Beskid Śląski:
Według obecnego podziału fizyczno - geograficznego Polski rozpościera się od przełęczy Jabłonowskiej i doliny Olzy na zachodzie po dolinę Soły, granicząc z Beskidem Małym w Bramie Wilkowickiej i z Beskidem Żywieckim w przełęczy Rupienka na wschodzie.
Z niskiego, równoleżnikowo ułożonego grzbietu, będącego wododziałem europejskim, od rozrogu Ochodzitej nad Koniakowem rozbudowuje się w kierunku północnym wielokrotnie rozgałęzione pasmo górskie nazywane baraniogórskim. Jego zachodnie ramię Czantorii rozdziela dorzecza Odry i Wisły.
Najwyższymi szczytami Beskidu Śląskiego są: Skrzyczne (1257m n.p.m.) i Barania Góra (1220m n.p.m), najdłuższe doliny tworzą Wisła i Olza.
Pod względem turystycznym Beskid Śląski jest najbardziej zagospodarowanym, łatwo dostępnym dzięki dobrze rozwiniętej komunikacji kolejowej i autobusowej, posiada gęstą sieć szlaków turystycznych, narciarskich tras zjazdowych i kilkadziesiąt wyciagów. Największymi centrami turystycznymi Beskidu Śląskiego są: Ustroń, Wisła i Szczyrk.
 

Beskid Średni 
Beskid Średni charakteryzuje się równoleżnikowym przebiegiem pasm górskich. Wyjątek stanowi jedynie Pasmo Lubomira i Łysiny, które przebiega południkowo. Wysokość bezwzględna najwyższych szczytów wynosi 800 - 900 m. Stoki górskie w większości są łagodne, nie przekraczają 30 stopni nachylenia, wierzchołki kopulaste - niektóre zalesione, a inne pokryte szachownicą pól uprawnych. Środkowa, największa część Beskidu Średniego (Makowskiego), to Pasmo Koskowej Góry i równoległe do niego, położone bardziej na północ, Pasmo Babicy. Są to więc góry leżące pomiędzy dolinami Skawy i Raby.Na południu do Jordanowa, Naprawy i doliny Krzczonówki. Północna ich granica sięga Pogórza Wielickiego w przyblirzeniu przebiega od Myślenic Izdebnik, Lanckoronę, Kalwarię Zebrzydowską i góre Żar do Barwałdu i Kleczy Górnej. Wschonia część Beskidu Makowskiego, to Pasmo Lubomira i Łysiny, położone pomiędzy dolinami: Raby na zachodzie, Krzyworzeki na wschodzie i Kasinki na południu. Od Beskidu Wyspowego oddziela je Przełęcz Wierzbanowska. Północno - wschodni kraniec Beskidu Średniego sięga do Dobczyc i Jeziora Dobczyckiego. 

Beskid Żywiecki 
Beskid Żywiecki to najwiekszy górotwór Beskidu Zachodniego, ciągnący się krętą linią głównego, europejskiego grzbietu wododziałowego od przełęczy Rupienka na zachodzie po przełęcz Sieniawską, oddzielającą go od Gorców.
Najdalej na południe w Beskidzie Żywieckim wysunięta jest grupa Wielkiej Raczy i Rycerzowej zwana w gwarze turystycznej "workiem raczańskim". Najwyższym szczytem tej grupy jest Wielka Racza (1236m n.p.m.). Roztacza się z niej jedna z najrozleglejszych panoram w Beskidach. Wśród licznych szczytów Beskidu Żywieckiego Pilsko (1557m n.p.m.) jest najwyższym i najokazalszym po Babiej Górze(1725m n.p.m.) wzniesieniem tego regionu, a także drugim co do wysokości szczytem w Beskidach Zachodnich.
Centrami turystycznymi tej partii Beskidu sa gminy: Rajcza i Jeleśnia, zaś piękna szata roślinna i dużo otwartych przestrzeni podnosi atrakcyjnosć tego regionu.