1.6. O ukłonach

Ludzie zazwyczaj pytają o kłanianie się w Aikido. W szczególności, wielu ludzi martwi się o to, że kłanianie się może mieć jakieś znaczenie religijne. Otóż nie. W kulturze Zachodu, uważa się za stosowne potrząsanie za ręce kiedy się kogoś wita, mówienie „proszę” kiedy się o coś prosi, i mówienie „dziękuję” aby wyrazić wdzięczność. W kulturze japońskiej kłanianie się (przynajmniej częściowo) spełnia te właśnie funkcje. Należy mieć również na uwadze, że w europejskim społeczeństwie zaledwie kilka stuleci temu obszerne ukłony były zwyczajowym sposobem pozdrawiania.

Włączenie tych cech kultury Japońskiej do naszej praktyki Aikido służy kilku celom:

Pomaga praktykującym przyzwyczaić się do ważnych aspektów Japońskiej kultury. Szczególnie ważne jest to dla każdego, kto chciałby kiedyś pojechać do Japonii aby ćwiczyć tam Aikido. Jest to również ważne dla poszerzania horyzontów kulturowych.

Kłanianie się oznacza wyrażanie szacunku. Oznacza również, że ma się otwarty umysł i wolę uczenia się od instruktora lub kolegi.

Kłanianie się partnerowi może służyć przypominaniu, ze partner jest osobą -- a nie workiem treningowym. Trenuj zawsze w obrębie możliwości Twojego partnera.

Początkowy ukłon, który oznacza oficjalny początek ćwiczeń, jest czymś w rodzaju „uwaga, zaczynamy” na przykład na egzaminie. Ponieważ „zajęcia” są w formie sesji, powinieneś/powinnaś zachowywać się zgodnie z przyjętymi zwyczajami. Zajęcia Aikido powinny być czymś w rodzaju autonomicznego świata. Będąc w tym „świecie”, twoja uwaga powinna być skoncentrowana na praktykowaniu Aikido. Kończący ukłon sygnalizuje powrót do „normalnego” świata.

Kiedy kłaniasz się instruktorowi na początku zajęć, lub partnerowi przed wykonaniem jakiejś techniki, uważa się za stosowne powiedzieć „onegai shimasu” (dosł. „Proszę o przysługę”), oraz kiedy kłaniasz się instruktorowi na koniec zajęć lub partnerowi po zakończeniu ćwiczenia techniki, elegancko jest powiedzieć „domo arigato gozaimashita” („dziękuję bardzo”).