Pomimo, że Aikido jest stosunkowo niedawną innowacją w świecie sztuk walki, posiada bogate podłoże kulturowe i filozoficzne. Aikido zostało stworzone w Japonii przez Morihei Ueshiba (1883-1969). Przed stworzeniem Aikido, Ueshiba trenował wiele odmian jujitsu oraz szermierkę. Zgłębiał zagadnienia religijne i rozwijał ideologię poświęconą uniwersalnej, socjopolitycznej harmonii. Łącząc te zasady ze sztuką walki, Ueshiba rozwinął wiele aspektów Aikido jako wynik swoich przekonań filozoficznych i religijnych.
Aikido, jak mówił Ueshiba w swoich dojrzałych latach, nie jest systemem walki, lecz raczej sposobem samodoskonalenia. Aikido nie zna turniejów, zawodów, czy „sparringów”. Wszystkie techniki są praktykowane wspólnie, w tempie współmiernym do umiejętności każdego ćwiczącego. Według jego twórcy, celem Aikido nie jest pokonanie innych ludzi, lecz pokonanie negatywnych cech które zamieszkują umysł i osłabiają jego funkcjonowanie.
Jednocześnie, potencjał Aikido jako sposobu samoobrony jest nie do przeoczenia. Jednym z powodów, dla których zawody są w Aikido zabronione, jest to, że wiele technik Aikido musiałoby zostać wyłączonych, ponieważ mogą potencjalnie spowodować poważne obrażenia. Trenując wspólnie, nawet potencjalnie zabójcze techniki mogą być ćwiczone bez ryzyka.
Należy wyraźnie powiedzieć, że nie można osiągnąć biegłości w Aikido „na skróty”. Zatem, nabieranie sprawności w Aikido jest po prostu kwestią stałego treningu. Nikt nie staje się ekspertem w kilka miesięcy czy lat.
| Poprzedni | Spis treści | Następny |
| Notatka tłumacza | Historia |