ZENON BALCER
SYNTEZA / SYNTHESIS
„Synteza” to wynik zerwania z postrzeganiem płaszczyzny obrazu, jako przestrzeni, w której przedstawiana scena prezentowana jest tylko z jednego miejsca. Wielokrotna ekspozycja okazała się wspaniałym narzędziem do przełamywania obiektywnego, prawie perfekcyjnego odwzorowywania rzeczywistości. Rezygnacja ze stałego punktu rejestracji i sekwencyjne wykonywanie ujęć, powodowało dodatkowo minimalne przesunięcia kolejnych obrazów w czasie. Lekki ruch liści na wietrze, czy obrót rotacyjny jednej z części silnika, wprowadziło do statycznego obrazu dodatkową, istotną informację o obrazowanym zjawisku. Zarejestrowane elementy, ze względu na wzajemne nakładanie się wielu ujęć wykonanych z różnych pozycji, stopniowo zatracały swoją pierwotną formę, będąc z jednej strony częściowo rozpoznawalnymi, znanymi z otoczenia przedmiotami, z drugiej zaś zupełnie nowymi zjawiskami. Posiadały miejscami zarówno dynamiczne, ostre krawędzie (wynik użycia szybkiej migawki) jak i rozmyte, nieczytelne fragmenty prowokujące widza nie tylko do odnalezienia „własnego punktu obserwacji”, ale i do prób rozszyfrowywania pierwotnego kształtu i funkcji ukazanych przedmiotów.
„Synthesis” is the result of breaking with the perception of the image plane as a space in which the presented scene is shown only from single spot. Multiple exposure turned out to be a great tool for breaking the objective, almost perfect reproduction of reality. The resignation from a fixed registration point and the sequential taking of shots resulted in an additional minimal shift of subsequent images in time. A slight movement of leaves in the wind, or a rotational movement of one of the engine parts, introduced additional, important information about the phenomenon being pictured to the static image. The recorded elements, due to the overlapping of many shots taken from different positions, gradually lost their original form, being on the one hand partially recognizable objects known from the environment, and on the other hand completely new phenomena. They have both dynamic, sharp edges (the result of using a high-speed shutter) as well as blurred, unreadable fragments that provoke the viewer not only to find his „own point of observation”, but also to try to decipher the original shape and function of the objects shown.
