ZENON BALCER
ODDECH / BREATH
„Oddech” to wynik skupienia się na jakości i ilości danych niezbędnych do przełożenia interesujących mnie zjawisk na język sztuki. Cyfrową ingerencję w plastykę obrazu ograniczyłem do niezbędnego minimum. Pragnąłem wzmocnić ukryte, ważne informacje graficzne i odseparować je od kakofonii pobocznych, nieistotnych bodźców, jakie docierają do nas w tradycyjnym postrzeganiu. Starałem się w jak największym stopniu wykorzystać możliwości cyfrowej matrycy i najważniejszego w działaniach fotograficznych elementu, jakim jest optyka. Dzięki użyciu niezwykle jasnych obiektywów z maksymalnie otwartą przysłoną, byłem w stanie uzyskać głębię ostrości wynoszącą czasami parę milimetrów. Zatrzymane w kadrze przedmioty, na skutek przetworzenia ich przez zestaw soczewek, w wielu wypadkach uległy tak znacznej dystorsji, że zaczęły być postrzegane jako zbiór linii, plam, zrytmizowanych, nierozpoznawalnych form. Miękkie przejścia tonalne, pastelowe kolory, rozmyte kontury ukazały inny, spokojny, zrelaksowany świat, zaszyfrowany w naszej chaotycznej rzeczywistości. Zależało mi tym, by widz nadał obserwowanym zjawiskom wewnętrzne, subiektywne skojarzenia. By chciał dłużej pozostać w ich obecności.
„Breath” is the result of focusing on the quality and quantity of data necessary to translate the phenomena that interest me into the language of art. I have limited the digital interference in the vividness of the image to the necessary minimum. I wanted to strengthen the hidden, important graphic information and separate it from the cacophony of secondary, irrelevant stimuli that reach us in traditional perception. I tried to use as much as possible the possibilities of the digital matrix and the most important element in photographic activities, which is optics. Thanks to the use of extremely fast lenses with the aperture fully open, I was able to obtain a depth of field of sometimes a few millimeters. The objects caught in the frame, as a result of processing them by a set of lenses, in many cases became so distorted that they began to be perceived as a collection of lines, spots, rhythmic, unrecognizable forms. Soft tonal transitions, pastel colors, blurred contours revealed a different, calm, relaxed world, encrypted in our chaotic reality. I wanted the viewer to give the observed phenomena internal, subjective associations. That viewer would like to stay in their presence longer.
