Projekt „Sonosfera miasta” zwraca uwagę na problem nadmiernego hałasu w przestrzeni miejskiej – w miejscach, w których się żyje, pracuje i odpoczywa.
Każdej z pięciu europejskich stolic przypisano ścieżkę dźwiękową, która stała się punktem wyjścia do analizy ich indywidualnego charakteru. Zapisane dźwięki tworzą podstawę obserwacji akustycznego krajobrazu miasta, ukazując, jak codzienne odgłosy kształtują sposób doświadczania przestrzeni i wpływają na jej odbiór.
- Rzym – rytmiczne odgłosy pracujących ekspresów ciśnieniowych w kawiarniach odzwierciedlają intensywność życia włoskiej stolicy.
- Londyn – dźwięki dzwonów, muzyków ulicznych i gwar rozmów oddają złożony rytm wielokulturowej metropolii.
- Paryż – hałas targu ulicznego, nawoływania sprzedawców i rozmowy tworzą obraz miasta pełnego energii, lecz również dźwiękowego chaosu.
- Madryt – odgłosy z ogródków pubowych niosą atmosferę hiszpańskiej towarzyskości, ale też nieustannego zgiełku.
- Warszawa – komunikaty megafonowe, otwieranie i zamykanie drzwi wagonów metra tworzą puls współczesnej metropolii.
Każdej ze stolic przypisano również roślinę, która w symboliczny sposób odzwierciedla jej charakter, ukazując jak natura może równoważyć lub kontrastować z dźwiękowym pejzażem miasta:
- Rzym – winorośl odgrywa kluczową rolę w kulturze włoskiej, będąc fundamentem kuchni, rodzinnych spotkań i społecznych tradycji, a Włochy pozostają jednym z największych producentów wina na świecie.
- Londyn – róża jest narodowym symbolem Anglii, szczególnie w postaci białej róży Yorków i czerwonej róży Lancasterów, obecna w heraldyce, literaturze, historii i tradycjach narodowych.
- Paryż – lawenda, choć bardziej charakterystyczna dla Prowansji, stała się symbolem francuskiego stylu życia, elegancji, bliskości natury i subtelnej estetyki obecnej w sztuce, perfumach oraz dekoracjach.
- Madryt – drzewo oliwne symbolizuje pokój, trwałość i mądrość, a jego owoce i oliwa są integralną częścią hiszpańskiej kuchni, historii, sztuki i krajobrazu.
- Warszawa – żyto jest podstawowym zbożem Polski, które symbolizuje nie tylko chleb i codzienne pożywienie, ale także tradycję ludową, obrzędy i związek człowieka z naturą.
Zestawienie wszystkich analizowanych miast ze sobą pokazuje, że wraz z narastającym hałasem rzeczywistość stopniowo traci swoją wyrazistość i staje się coraz trudniejsza do uchwycenia. W natłoku dźwięków człowiek zaczyna gubić orientację w przestrzeni, a jego doświadczenie miasta ulega zatarciu – przestaje ono być miejscem osobistym, rozpoznawalnym i bliskim, stając się anonimowym tłem codzienności. W rezultacie przestrzeń, która miała sprzyjać życiu i relacjom, zamienia się w obszar dźwiękowego przeciążenia, w którym indywidualna percepcja i emocjonalny związek z otoczeniem stopniowo zanikają.